Je naaste heeft de diagnose dementie. En daarmee verandert niet alleen het leven van hem of haar, maar ook dat van jou. Je naaste is verdrietig, boos of heeft geen inzicht in dat hij of zij ziek is. Ook jouw wereld staat op de kop en ineens weet je niet meer hoe het verder gaat en wat jij nu moet.

HERKEN JE DIT?
- Ineens ben ik 'mantelzorger'. Dit had ik niet gedacht als onze gouden jaren samen. ik ben zo moe soms. Hoe kan ik het weer beter hebben?
- Ik zie hoe zwaar mijn beide ouders het hebben nu mijn moeder dementie heeft. Wat een nare ziekte. Wat kan ik doen om hen te helpen, maar ook voor mezelf het beste te maken van de komende tijd?
- De diagnose zorgt voor spanning in de familie. We lijken het nooit eens te zijn met elkaar, terwijl we hetzelfde willen; het beste voor mijn moeder. En voor ons allemaal, eigenlijk.
- Mijn vrouw is veranderd en niet meer wie zij was. Ik schaam me soms voor haar gedrag, zo was zij nooit. En ik schaam me dat ik me schaam. Wat is dit ingewikkeld.

Ook al voelt het nu anders, ik weet uit ervaring dat de periode na de diagnose ook een waardevolle tijd kan zijn, met ruimte voor liefdevolle en bijzondere momenten samen. Daarmee hoeft dit geen periode van rouw tijdens het leven te zijn, maar juist een tijd met nieuwe herinneringen.
Wil je weten hoe? Bel of mail me.